Orahovac/Rahovec, Retimlje/Reti

VitomirKostić-Vitko, Dimitrije Kostić, Vekoslav Kostić, Miroljub Kostić, Anđelko Kostić, Mladen Kostić, Nebojša Kostić, Miodrag Kostić, Svetislav Srećko Kostić, Saško Kostić, Todor Kostić, Lazar Kostić, Rajko Nikolić, Cvetko Nikolić, Živko Kostić

Kostići i Nikolići su bile jedine srpske porodice u Retimlju/Reti. Svi su živeli na periferiji sela, osim Vitomira i njegove supruge Živodarke, koji su živeli u centru. Krajem maja, muškarci su počeli da organizuju straže u selu jer su čuli da Albanci nabavljaju oružje.

Početkom jula 1998. godine, na Rajka, njegovog sina Mitra i ćerku Kristinu, Albanci su pucali iz pravca susedne Samodraže/Samadraxhë. Kada je 10.07.1998. godine otet Jugoslav Kostić, neki seljani su izveli decu iz sela. Dana 17.07.1998. godine, Rajka je ispred kuće presreo jedan Albanac ali je on uspeo da mu pobegne. Videvši da Rajko beži, muškarci su odmah uzeli oružje i zauzeli položaje. Iza ponoći [18.07.1998], OVK je na kuće Nikolića i Kostića otvorila vatru iz pravca Opteruše/Opterushë. Srbi, ukupno 17 muškaraca, uzvraćali su vatru. Tokom razmene vatre ranjeni su Todor i Živko. Oko 04:00 časa Živkov otac Anđelko je izašao u dvorište da vidi šta je bilo sa Živkom i tada je pogođen u glavu. Bio je mrtav na licu mesta. Ujutro oko 10:00 sati, 18.07.1998. godine, OVK je dovela Sretena Simića iz Opteruše/Opterushë, koji je doneo pismo u kome se Kostićima i Nikolićima poručuje da će biti slobodni ako predaju oružje, a u suprotnom će ih „zapaliti“. Srbi su prihvatili ultimatum. Muškarci su otišli u centar sela i predali se. Vojnici OVK su ih razoružali i postrojili uz kuću Ismeta Berishe, preko puta Rajkove kuće. Ubrzo su tu doveli i žene koje su ostale u kućama. Vojnici su zatim pretresli sve kuće a onda su dozvolili da se Anđelko sahrani. Sahrana je pod nadzorom vojnika OVK obavljena oko 15:00 časova, a zatim su Srbi vraćeni u selo. Postrojeni su u centru sela. Tu su iz njihove kuće dovedeni i Vitomir i Živodarka. Ženama je rečeno da uzmu stvari i da napuste selo, dok su muškarce kamionom odvezli u pravcu Opteruše/Opterushë, pod izgovorom da u štabu OVK treba da potpišu zapisnik o predaji oružja. Tada su porodice poslednji put videle Dimitrija i njegove sinove Vekoslava i Miroljuba, njegove rođake Vitomira i Mladena sa sinom Nebojšom. Zatim, rođenu braću Miodraga i Svetislava, Srećka Kostića, Saška Kostića [rođeni brat otetog Jugoslava], rođenu braću Todora i Lazara, Živka Kostića, i Rajka Nikolića sa sedamnaestogodišnjim sinom Cvetkom. Muškarci su poslednji put viđeni u zatvoru OVK u Mališevu/Malishevë, kada su ih vojnici OVK zajedno sa muškarcima iz Opteruše/Opterushë i drugim kidnapovanim Srbima i Romima odvezli u pravcu Prištine/Prishtinë.

Sudbina Kostića i Nikolića bila je nepoznata sve do aprila 2005. godine, kada je Kancelarija UNMIK-a za nestala lica porodicama predala posmrtne ostatke svih nestalih muškaraca, osim Mladena i Saška. Tela su nađena u starom rudniku u selu Volujak/Vulljakë u Klini/Klinë. Porodice su posmrtne ostatke svojih nađenih članova sahranili 14.10.2006. godine na groblju Orlovača u Beogradu.