Otmica civila u selu Dojnice/Dojnicë

Trifun Stojković, Bogdan Stojković, Natalija Stojković, Draga Đekić, Jevta Spasić, Bosiljka Spasić, Živka Stojković, Vasiljka Nikolić, Milica Stefanović, Slavica Stefanović, Čedomir Antić, Marija Antić, Momira Radivojević, Tomislav Radivojević, Maliq Shasivari, Vlastimir Stevanović

Pre rata, selo Dojnice / Dojnicë je bilo srpsko selo sa oko 30 kuća, udaljeno 5 kilometara od Prizrena/Prizren. Tokom rata, mobilisani Srbi su vodili računa da u uniformi ne prolaze kroz albansko selo Skorobište/Skorobishtë, kroz koje je vodio put za Dojnice/Dojnicë. Odmah posle rata, 12. 6.1999. godine, Srbe je pozvao na razgovor Ekrem Rexha, komandant OVK, rođen u susednom selu Ljubižda/Lubishdë. Na sastanak u Skorobishte/Skorobishtë otišli su stariji Srbi – Jevta Spasić, Božidar Nikolić i Tomislav Radivojević. Ekrem Rexha ih je pozvao da ostanu, obećao da ih niko neće dirati ali da se ne udaljavaju iz sela. Istog dana, pripadnici OVK su na punktu u Skorobištu/Skorobishtë zaustavili Vlastimira Stevanovića i Zorana Stojkovića, koji su pošli u Dojnice/Dojnicë da Vlastimirovim roditeljima odnesu hranu. Zoran je uspeo da pobegne, a Vlastimira, kod koga su našli automastku pušku, pripadnici OVK su zadržali i od tada mu se gubi svaki trag. Istog dana mlađi Srbi su napustili selo, a pripadnici OVK su pretresli kuće, oduzeli oružje koje su pronašli i odvezli automobil Srećka Đekića. Dve nedelje kasnije, 25.6.1999. godine, u selo je iz Prizrena/Prizren došao Bogdan Stojković, da bude sa sestrom Natalijom. U selu su bili samo stariji Srbi: Trifun Stojković, Natalija Stojković, Draga i njen sin Srećko Đekić, Jevta i Bosiljka Spasić, Živka i Mirko Stojković, Vasiljka i Božidar Nikoić, Milica i njena ćerka Slavica Stefanović,  Čedomir i Marija Antić, i Momira i Tomislav Radivojević.  Ujutru 27.6.1999. godine u Dojnice/Dojnicë je iz susednog sela Grnčare/Gërnçar došao Maliq Shasivari. Nosio je penziju svom prijatelju Tomislavu Radivojeviću, a posle je hteo da poseti svoju sestru Malisu koja je živela u selu Skorobište/Skorobishtë. Ujutru, oko 7 sati, Božidar Nikolić je otišao da kosi travu na livadi koja je udaljena oko 1 km od sela. Mirko Stojković je u isto vreme na svojoj livadi prevrtao seno. Oko 9 časova čuli su paljbu iz automatskog oružja a plamen i dim se dizao iz kuća. Oko 15 časova pucnjava je prestala, Mirko se zaputio nazad ka selu. Usput je sreo Srećka Đekića koji je tog jutra napasao stoku u šumi, na oko 150 metara od poslednje kuće u selu. Srećko mu je rekao da je video kako pripadnici OVK odvoze Srbe na traktorskoj prikolici u pravcu Skorobišta/Skorobishtë. Zajedno su otišli do sela koje je bilo pusto. Svi meštani su bili odvedeni, a sve kuće spaljene. Proveli su noć u seniku iza Mirkove kuće. Božidar Nikolić je sa livade otišao u Prizren/Prizren i sa patrolom KFOR-a vratio se ujutru 28.6.1999. godine. Pripadnici KFOR-a su pretražili okolinu sela, ali nisu pronašli nikoga. Patrola KFOR-a je  Mirka, Srećka i Božidara prebacila u Bogosloviju u Prizrenu/Prizren. Maliqova supruga i sin su od njegove sestre saznali da nije bio kod nje, a u štabu OVK u Skorobištu/Skorobishtë im je rečeno da nemaju informacije o Maliqu. Kasnije, jedan meštanin im je rekao da je video Maliqa kako se kod trafo stanice u selu Dojnice/Dojnicë raspravlja sa uniformisanim i naoružanim licima. Srećko Đekić se 30.6.1999. godine, na poziv prijatelja koji mu je garantovao bezebdnost, vratio u Dojnice/Dojnicë. Spavao je u kući svog prijatelja u Skorobištu/Skorobishte, a danju je boravio u svojoj kući u Dojnice/Dojnicë. Ubijen je 5.7.1999. godine. Prijatelj ga je sahranio u dvorištu Srećkove kuće, odakle su, posle nekoliko godina, njegovi posmartni ostaci ekshumirani i preneti u Srbiju. Događaje u selu Dojnice/Dojnicë ispitivao je 2005. godine tim Kancelarije UN za nestala lica (OMPF). Jedan svedok je timu posvedočio da su Srbu oteti i ubijeni 27.6.1999. godine i da su tela bačena u obližnji potok između Dojnica/Dojnicë i Skorobishtë. Svedok je dva dana kasnije video  tela, odložena na tri mesta u blizini obale potoka. Tela su ostala nepokopana. Do kraja juna 2021. godine, pretraga terena duž obale potoka nije sprovedena. S druge strane, porodice nestalih su čule od meštana Skorobišta/Skorobishtë da su Srbi spaljeni u štali pored osnovne škole u tom selu, i da su posmrtni ostaci sahranjeni u grobnici u selu Koriša/Korishë. Čuli su da je neki Ramiz zvani Marko iz Skorobishta/Skorobishtë odgovoran za ubistvo Srba.