Ana Kesić je sa svojom rođakom Katarinom oktobra 1991. godine bila zatočena u vatrogasnom domu Dubice. Oslobođene su kao rođake oficira JNA, a većina zatočenika je streljana.

Marica Vuković je Hrvatica koja je u Hagu svedočila kako su joj supruga, oca i rođaka 07.11.1991. godine u krajinskom selu Poljanak ubili vojnici Republike Srpske Krajine.

Sanja Buntić je ranjena u centru grada tokom raketnog napada iz kninske Krajine na Zagreb 02.05.1995. godine.

Svedok RM-255 je 16.07.1995. godine preživeo streljanje na farmi Branjevo kod Zvornika, kada su pripadnici X Diverzantskog voda streljali između 1.000 i 1.200 bosanskih Muslimana. Izgubio je dvojicu sinova i još 25 članova familije.

Svedoka R su 13.07.1995. godine, na području Konjević Polja, zarobili pripadnici policije bosanskih Srba u „tamno plavim maskirnim uniformama“. On je svedočio je kako je izbegao smrt streljanjem pored reke Jadar.

Zaštićeni svedok PW-111 je opisao kako je preživeo masovno streljanje u skladištu poljoprivredne zadruge u Kravici u kome je 13. i 14.07.1995. godine pogubljeno oko 1.000 Bosanskih Muslimana.

Isak Gaši je nekadašnji veslački reprezentativac Jugoslavije, koji je maja 1992. godine preživeo premlaćivanje u logoru Luka u Brčkom, BiH.

Suad Džafić je maja 1992. godine preživeo maltretiranje zatvorenika u Vlasenici i masovno streljanje nadomak Nove Kasabe.

Neven Šegarić je novembra 1991, kao jedanaestogodišnjak, bio svedok ubistva svog dede i dvoje suseda u Škabrnji, koje su počinili „vojnici SAO Krajine“.

Nermin Karagić je kao sedamnaestogodišnjak u julu 1992. godine preživeo masakr u Ljubiji, u kojem je, kako veruje, ubijen i njegov otac.

Faik Biščević je žrtva i svedok premlaćivanja u zatvoru u Sanskom Mostu i na Manjači 1992. godine.

Nusret Sivac je svedočio o ubistvu lekarâ, Muslimana i Hrvata, u logoru Omarska, gde je 1992. godine i sam bio zatočenik.