Ubistva i nestanci u Srbici/Skёnderaj na dan odlaska KVM OEBS sa Kosova – 20. mart 1999. 

 

 

Prema zapovesti Zajedničke komande za KiM, od 19. 3. 1999. godine, jedinice 125. mtbr VJ, jedna četa PJP iz Užica i jedinice 37. mtbr VJ bile su prisutne na području Poljance/Polac – Srbica/Skënderaj sa zadatkom da „deblokiraju pravac Klina–Srbica i grad Srbica“. Komandno mesto je bilo u rejonu fabrike municije u Srbici/Skënderaj.  

 

Članovi Kosovske verifikacione misije (KVM) OEBS-a, 19. 3. 1999. godine, napustili su Srbicu/Skënderaj. Cela KVM (1.381 član) napustila je Kosovo 20. 3. 1999. godine. Tog dana (20. 3. 1999), ujutru, pred policijsku stanicu u Srbici/Skënderaj, stigli su vojnici u maskirno zelenkastim i braon uniformama. Ta grupa je otišla u pravcu Naselja 3. Oko 7 časova stanovnici Srbice/Skënderaj čuli su pucnjavu sa okolnih brda i iz pravca Fabrike municije. Oko 8 časova, u Naselju 2 pojavili su se policajci u belim uniformama, crnim čizmama i sa crnim maskama preko lica. Oko 8.30 časova krenuli su da ulaze u kuće. 

  

1. Ubistvo osam ljudi iz četiri kuće

 

Nebih (Hazir i Hyla) Vojvoda (48) 

Lavdim (Sali i Nuri) Vojvoda (20) 

Sadri (Zenel i Fahrije) Gashi (45) 

Januz (Halit i Mihane) Kalleci (61)  

Xhavit (Januz i Mehreme) Kalleci (28) 

Musli (Dibran i Zelfije) Shala (29) 

Sabit (Beke i Hamide) Veliqi (39)  

Ramiz (Rexhep i Emine) Geci (31) 

 

Policajci u belim uniformama i sa maskama na licu, ujutru 20. 3. 1999. godine, ulazili su u kuće u Naselju 2 i izvodili muškarce. Iz četiri kuće u Ulici Adema Shale izveli su 8 muškaraca. Prvo su iz stare kuće Hilmija Taçija izveli Nebiha Vojvodu i Lavdima Vojvodu, koji su prethodnih dana sa porodicama bili izbegli iz Lauše/Llaushё, i Sadrija Gashija, koji je bio izbegao iz Trstenika/Trstenik. Njih su držali ispred kuće, dok su dvojica policajaca razvalila dvorišnu kapiju njihovog komšije Januza Kallecija, ušla u kuću, izvela Januza, a potom se jedan vratio i izveo Januzovog sina Xhavita Kallecija. Oko 8.30 časova, policajci u belim uniformama ušli su u kuću Dibrana Shale. Razvalili su dvorišnu kapiju. Ušli su najpre u stan u prizemlju, gde je bila smeštena porodica Mangjolli, a potom su se popeli na sprat, gde se nalazio Dibran sa sinom Muslijem Shala i zetom Sabitom Veliqijem. Muškarce su skinuli do pojasa, pitali odakle su i šta rade. Jedan od policajaca je vikao „ovi su mi ubili brata“. Dibran je prepoznao po glasu i plavim očima Zorana Jovanovića iz sela Kostrc/Kostrc, kome su 1998. godine pripadnici OVK ubili brata. Video je da je taj policajac Zoran izveo Sabita i Muslija. Dibran je molio policajce da dozvole Musliju i Sabitu da obuku jakne. Jedan je odgovorio: „Neće im trebati.“ Video je da su ih sa zadržanim komšijama odveli u pravcu mesta koje meštani zovu Te Pishat („Kod borova“). Nedugo zatim je čuo rafalnu paljbu. Ramiz Geci je bio u kući sa suprugom, roditeljima i četvoro rođaka, kada su policajci u belim uniformama ušli unutra. Pokazali su na Ramiza. Otac i majka su molili da im ne diraju sina, da ništa nije uradio. Policajci su ih kundakom odgurnuli. Komšija Asllan Rreci video je da su ih ubili „ljudi u belim uniformama“ kod mesta zvanog Te Pishat (Kod borova). Srpske snage su njihova tela prebacile u mrtvačnicu bolnice u Kosovskoj Mitrovici/Mitrovicë, odakle ih je preuzela Islamska zajednica 25. 3. 1999. godine i sahranila na groblju u Šupkovcu/Shupkofc.  

 

2. Ubistvo šest ljudi – u kućama, kod trafostanice, u šumi

 

Veli (Hasan i Slavka) Mustafa (34) 

Hajzer (Avdullah i Hasime) Musa (31) 

Xhavit (Rexhë i Elshame) Sylejmani (39) 

Milazim (Sadik i Mihane) Rexha (27) 

Ilaz (Osman i Afije) Aruqi (42) 

Hajdin (Maliq i Elfije) Aruqi (79) 

 

Šestorica, s maskama na licu, u belim uniformama, izveli su Velija Mustafu iz roditeljske kuće u Naselju 2. Od muškaraca u kući su bili samo on i njegov otac Hasan. Naredili su svima da izađu u dvorište. Zadržali su Velija, a Hasanu, ženama i deci su naredili da idu u Albaniju: „Marš u Albaniju, tamo je vaše mesto, Kosovo je naše.“ Čula se pucnjava čim su Hasan, žene i deca napustili dvorište. Velija su, ubijenog vatrenim oružjem, u dvorištu njegove kuće, našle komšije Rexha Kuliqi, Sadik Kopiliqi i Qemajl Zabeli i 30. 3. 1999. godine sahranile u dvorištu. 

 

Policajci u belim uniformama izveli su Hajzera Musu iz kuće njegovog ujaka Xhavita Gecija u Naselju 2. Posle dva ili tri dana, njegovo telo je našao Abit Haziri, pripadnik OVK, blizu mesta zvanog Te Pishat (Kod borova), gde ga je i sahranio. 

 

Xhavit Sylejmani sa porodicom je od novembra 1998. godine boravio u Naselju 3, u kući prijatelja Zymera Imerija, koji je radio u inostranstvu. U kući su se nalazile još dve porodice kada su ujutru 20. 3. 1999. godine ušla tri muškarca, u belim uniformama, sa maskama na licu. Na rukama su imali crne rukavice. Jednom su pantalone od kolena nadole bile umazane krvlju. Odveli su Xhavita u dvorište i posle dva minuta čula se pucnjava. A onda su policajci u belim uniformama naredili svima da izađu napolje. Kada je Sylejmanijeva supruga u koloni stigla u selo Lauša/Llaushë, od rođake Mihrije čula je da je ona videla da je Xhavit ubijen u Naselju 2, kod trafostanice. Mihrije se posle tri dana vratila u Srbicu/Skënderaj i našla Xhavitovo telo kod trafostanice. Uz pomoć Jetisha Behramija i Beqira Mulaja, sahranila je Xhavita na dva-tri metra od trafostanice.  

 

Kada su policajci u belim uniformama ušli u Naselje 2, Milazim Rexha, njegova braća Blerim i Naim, i komšije Sami i Ukё Loshi krenuli su u pravcu šume Glavica, koja se nalazi iznad kuće Smajla Gjinovcija. Milazim je ušao prvi u šumu Glavica. Prema kazivanju njegovog oca Sadika, u tom trenutku, srpske snage koje su bile stacionirane u Fabrici oružja u Naselju 3 bile su krenule prema Glogovcu/Gllogoc. Na putu su naišle na otpor OVK, počele su da gađaju iz minobacača, i tada je ubijen njegov sin Milazim. Njegovo telo je ostalo u šumi tri dana, dok Sadik nije našao ljude da mu pomognu da iz šume iznese sinovljevo telo i da ga sahrani u selu Donji Obilić/Kopiliq i Ulet. 

 

Ilaz Aruqi je imao kuću blizu policijske stanice. U istoj kući su živeli njegovi roditelji, tri brata i njihove porodice. Ilaz je bio kod komšije Sadrija Uke, a kod kuće su bili njegova supruga sa decom, roditelji i jedan brat. U kuću su ušla tri muškarca u belim uniformama, s crnim čizmama na nogama i crnim rukavicama bez prstiju na rukama. Ilazovog oca su tukli u kući, a brata u dvorištu. Kada su policajci u belim uniformama otišli, Ilazova supruga, deca, roditelji i brat našli su Ilaza u dvorištu – bio je pogođen vatrenim oružjem u predelu grla i glave. Sakrili su telo u senu, a posle tri dana ga sahranili u dvorištu. 

 

Hajdin Aruqi je u petak 19. 3. 1999. godine sa pomoćnikom Muratom Babajem držao verski obred u Lauši/Laushё. Uveče je sa Muratom otišao u Srbicu/Skënderaj. Sledećeg dana, sa Muratom i njegovom porodicom sklonio se kod Islama Konjuhe. Hajdin je bio na krevetu kada su u kuću ubačene ručne granate. Na mestu je ostao mrtav. Murat i njegova ćerka su ranjeni. Posle rata, u ruševinama Islamove kuće nađeni su Hajdinovi posmrtni ostaci. 

 

3. Nestanak zadržanih ljudi i nestanak tela ubijenih

 

Isuf (Feriz i Sala) Gashi (54) 

Burim (Isuf i Raza) Gashi (20) 

Qemajl (Xhafer i Remzije) Neziri (15) 

Idriz (Selman i Halime) Kameri (45)  

Sejdi (Zeqir i Emine) Zeqiri (40)  

Refki (Zeqir i Emine) Zeqiri (24)  

Agim (Imer i Ajshe) Berisha (28) 

Muhamet (Ferat i Raza) Zenuni (39) 

Xhevdet (Zenel i Rabishe) Zenuni (19) 

Gani (Azem i Halime) Azemi (48) 

Shaip (Gani i Sadije) Azemi (26)  

Faton (Gani i Sadije) Azemi (22)  

Emrullah (Sokol i Bahrije) Azemi (21)  

Halim (Qerim i Ajkune) Gucati (56) 

Muhamet (Sheqir i Naxhije) Fazliu (30) 

Musli (Zeqir i Ajmane) Fazliu (28) 

 

Policajci u belim uniformama ubili su u dvorištu Isufove kuće, blizu policijske stanice, Isufa Gashija, njegovog sina Burima i rođaka Qemajla Nezirija. Odmah zatim, tela su ubačena u kamion i odvezena u nepoznatom pravcu. Na listi MKCK-a, Isufov nestanak je evidentiran pod oznakom BLG-800799-02, Burimov pod oznakom BLG-800799-01, a Qemajl-ov pod oznakom BLG-801893-01. 

 

Policajci u belim uniformama ubili su Idriza Kamerija pred suprugom, u sokaku iza kuće u Naselju 2. Na listi MKCK-a, Idrizov nestanak je evidentiran pod oznakom BLG-804611-01. 

 

Policajci u belim uniformama ubili su braću Sejdija i Refkija Zeqirija i njihovog zeta Agima Berishu u kući Abaza Kajtazija u Naselju 2, u kojoj su Sejdi i Refki živeli kao podstanari. Posle rata, u kući su nađeni tragovi krvi, ali tela nije bilo. Na listi MKCK-a, Sejdijev nestanak je evidentiran pod oznakom BLG-801783-01, Refkijev pod oznakom BLG-802859-01, a Agimov pod oznakom BLG-801902-01. 

 

Policajci u belim uniformama zadržali su u Muhametovoj kući Xhevdeta Zenunija i Muhameta Zenunija, a njihovim porodicama su naredili da idu prema Lauši/Laushё. Posle dva ili tri dana, Muhametovi roditelji su se vratili kući. U dvorištu, kod štale, našli su tragove krvi, ali nije bilo tela. Na listi MKCK-a, Muhametov nestanak je evidentiran pod oznakom BLG-800959-01, a Xhevdetov pod oznakom BLG-801128-01.  

 

Policajci u belim uniformama zadržali su u kući Ganija Azemija njega, njegove sinove Shaipa i Fatona Azemija, rođaka Emrullaha Azemija i komšiju Halima Gucatija, koji je prešao kod njih kada je ujutru s prozora video da su u naselje ušla naoružana lica u belim uniformama. Ganijeva majka je, pre nego što je sa snahama i decom isterana, videla da su Gani, sinovi i Halim uvedeni u jednu sobu. Ona se posle dve nedelje vratila, našla je kuću poluspaljenu, u sobi u koju su uvedeni njen suprug, sinovi i komšija Halim našla je tragove krvi, ali tela nije bilo. Na listi MKCK-a, Ganijev nestanak je evidentiran pod oznakom BLG-802803-03, Shaipov pod oznakom BLG-802803-01, Fatonov pod oznakom BLG-802803-02, Emrullahov pod oznakom BLG-803014-01, Halimov pod oznakom BLG-802595-01. 

 

Muhamet Fazliu i njegov brat od strica Musli Fazliu bili su pripadnici OVK. Oni su 19. 3. 1999. godine došli u Srbicu/Skënderaj, kod Xhavita Berishe, kod koga su boravile njihove porodice. Oko 10 časova, 20. 3. 1999. godine, dva muškarca u belim uniformama su ušla u Xhavitovo dvorište. Iz objekta u kom je nekad bila prodavnica isterali su sve muškarce, pustili starije, a onda pucali, prvo u Muhameta Fazliua, a onda u Muslija Fazliua, i izašli iz dvorišta. Muslijeva sestra Nexhde je videla da su policajci u belim uniformama odvukli tela na ulicu, ubacili ih u kamion marke TAM i odvezli u nepoznatom pravcu. Na listi MKCK-a, nestanak Muslijevog tela evidentiran je pod oznakom BLG-803902-01, a Muhametovog pod oznakom BLG-803903-01.